De geschiedenis van kurk
De geschiedenis van kurk gaat terug tot 60 miljoen jaar geleden, maar kurk begon pas echt invloed te krijgen in de 17e eeuw, toen Dom Pierre Perignon ontdekte dat kurk een ideale oplossing was voor het verzegelen van zijn wijnen.
Dit was de aanleiding voor de start van de kurkindustrie en langzaamaan won kurk aan populariteit.
Vandaag de dag wordt kurk in zoveel industrieën gebruikt dat mensen de tel kwijtraken.
Waar zijn de kurkbomen
De kurkbomen (of “Querqus Suber” kurkeiken) groeien door het zuidwesten van Europa en naar het noordwesten van Afrika in Portugal, Spanje, Frankrijk, Italië, Algerije, Marokko en Tunesië.
Van al deze landen heeft Portugal de grootste collectie kurkeiken.
Bovendien is Portugal wereldleider in de productie van kurk.
Deze regio’s voldoen aan de volgende criteria, die noodzakelijk zijn voor een goede kurkproductie:
Zandgrond met een laag stikstof- en fosforgehalte
● Neerslag tussen 400 en 800 mm per jaar
● Temperatuur die sterk kan oplopen van 5 tot 40 graden Celsius
● Hoogte van 100 tot 300 meter
De oogsttijd
De kurkeik wordt voor het eerst geoogst als hij 25 jaar oud is en zijn stamomtrek 70 cm bedraagt, gemeten op 1,3 meter van de grond.
De vervolgstripping / oogst van de kurk vindt om de 9 jaar plaats tussen de maanden mei en augustus.
De kurkeik kan tijdens zijn hele leven 15 tot 18 keer gestript worden met tussenpozen van 9 jaar.
Duurzaamheid
Omdat de kurk na verloop van tijd weer aangroeit, is de kurkeik een hernieuwbare natuurlijke bron van onschatbare waarde.
Het is waarschijnlijk een van de meest bijzondere bomen ter wereld vanwege zijn vele kwaliteiten.
Kurkbomen voorkomen bodemaantasting en maken de bodem productiever.
Daarnaast reguleert het de watercyclus, gaat het verwoestijning tegen en verbetert het de biodiversiteit.
Het is bijna onmogelijk om de waarde van kurkeik samen te vatten.
Het is onze verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat we de kurkeik goed onderhouden, zodat we er nog lang de vruchten van kunnen plukken.
Dus laten we de natuur om ons heen beschermen en koesteren – uiteindelijk is het alles wat we hebben.
